Joris verblijft al 5 jaar in PVT Rado, onze campus in Lanaken. Hij viel, net als de andere bewoners, uit zijn vaste structuur het afgelopen jaar. “Hoe het begin van de crisis juist verliep, herinner ik mij niet meer in detail. Ik weet wel nog dat er aandacht besteed werd aan wat wij wel en niet meer mochten doen. Dat kostte de verpleging veel tijd en energie.”

Hij keek vooral toe hoe alles evolueerde. “Ik volgde regelmatig het nieuws op de radio en televisie. Er werden ook bijeenkomsten in de leefruimte georganiseerd zodat we aan verpleging vragen konden stellen. Dat was nodig, want ik begreep niet altijd waarom we niet meer buiten mochten.”

Over het algemeen vindt Joris dat iedereen van PVT Rado goed door het laatste jaar is gekomen.
Er viel natuurlijk wel veel weg. “De sportdag, Rock Rekem, onze barbecues… konden allemaal niet meer doorgaan. Dat was wel jammer. ” Toch ontbrak het Joris vooral aan de simpele dingen: “wat ik het meest heb gemist, is vrij rond kunnen wandelen wanneer ik wou. Dat mocht plots niet meer.”

Gelukkig werden er alternatieven bedacht voor de bewoners. Een ergotherapeut die naar PVT Rado kwam om bezigheidsactiviteiten te organiseren, of een psycholoog die de 1-op-1 gesprekken buiten voerde tijdens een wandeling op het domein.

Joris weet niet of hij het vaccin had laten zetten als hij alleen woonde.  Het is dan al 2021. “Ik deed het vooral omdat er in de groep een grote bereidheid was om zoveel mogelijk te vaccineren. En wanneer een bewoner in quarantaine moest, was er wel wat schrik onder de andere bewoners om ook ziek te worden.”

Joris kijkt uit naar het einde van de COVID-19 pandemie. Naar zijn wandelingen, het bezoek van zijn ouders en zijn grote droom; een reis naar Zwitserland. Als iedereen zich goed aan de richtlijnen houdt, komt dat einde in zicht. De zorgverleners van PVT Rado geven aan trots te zijn op Joris en zijn mede-bewoners omdat ze zich zo voorbeeldig aan de COVID-19 maatregelen hebben gehouden.