“Begin januari waren er berichten dat er in Wuhan en China in het algemeen het een en ander aan het gebeuren was met een onbekend virus. Veilig ver weg van Rekem. We waren nog in de roes van het behalen van de NIAZ-accreditatie, nu Qualicor. Enkel een grapje dat één van de stafmedewerkers zijn geplande vakantie in China wel kon vergeten. En plots was er de toestand in Noord-Italië en de uitbraak rond Sint-Truiden van teruggekeerde skifanaten. Het virus ging viraal en was alomtegenwoordig.
Op vrijdag 13 maart 2020 besliste de Vlaamse overheid om de zorginstellingen te sluiten. De Federale overheid plaatste enkele dagen later het hele land in lockdown. Ik zie mij op zaterdagmorgen nog naar OPZC Rekem rijden op een lege autosnelweg om samen met de directieleden en Communicatie de genomen maatregelen te vertalen naar OPZC Rekem-richtlijnen en de toepassing uit te werken. ’s Middags gingen de groene poorten van het domein dicht, evenals de buitendeuren van Rado. De verschillende aspecten van beleid werden uitgetekend: was brengen en halen, thermometers verdelen, registratie, handhygiëne,… Hoe dit alles vlot communiceren aan alle medewerkers, patiënten, bewoners en hun naasten?
Onmiddellijk werd er beslist om voor mondmaskers te zorgen om in eerste instantie personeel te beschermen. Onder leiding van een stafmedewerker werd een heus naaiatelier opgezet, vele meters stof en lint gekocht, een patroon gekopieerd, een waslijn en distributienetwerk uitgewerkt,… Heel wat vrijwilligers haalden hun naaimachine boven en begonnen te stikken. Meer dan 2000 mondmaskers werden er gemaakt. Ondertussen werd er door de Aankoopdienst gezocht wat iedereen zocht: persoonlijke beschermingsmiddelen (PMB). Deze persoonlijke beschermingsmiddelen werden in quarantaine geplaatst en zeer eng beheerd. Gelukkig vonden we bij de apotheek in Wiemesmeer een karton met maskers aan inkoopprijs. Het verdere verhaal van de ongelooflijk creatieve medewerkers van de Aankoopdienst, lees je elders in dit activteitenverslag.
Vrijdag 20 maart 2020: ik was net op weg naar mijn wagen om naar huis te rijden. Melding van de huisarts over een patiënt van Ouderenzorg A: een patiënt testte positief op COVID-19. Ik ben omgekeerd, verwittigde de hoofdarts en een uur later ging het eerste outbreakteam door met directie, Communicatie en ziekenhuishygiënist. Een plan voor isolatie, cohortering en quarantaine van de zorgeenheid werd uitgewerkt. De nachtdiensten werden geïnformeerd en van de nodige beschermingsmiddelen voorzien. ’s Anderdaags werd alles in praktijk omgezet. De week daarna kwamen meldingen van bijkomende besmettingen in dezelfde leefgroep. Het herbekijken van de maatregelen en reorganisatie was nodig. Ondertussen werd een plan uitgewerkt voor de opname van nieuwe patiënten, het regelen van het nemen van de neuswissers en vervoeren naar het laboratorium in het ZOL én zorgen dat de teams de resultaten wisten. De stoffen mondmaskers werden overal verplicht om te dragen door medewerkers om besmetting van zichzelf en van anderen te voorkomen. COVID-19-units werden gebouwd met voorlopige wanden door onze technische dienst. Ook hier heel veel praktische creativiteit om dit gerealiseerd te krijgen. Instructies over het aan- en afdoen van maskers, overschorten gebruiken, vuil en besmet linnen en afval verwijderen, … Het werd allemaal geregeld, dank zij de hulp van velen. Vanuit de staf Nursing werden de publicaties opgevolgd en de bestaande kennis gebruikt voor het maken van instructies en procedures. Hoe lang mag een overschort gedragen worden? Kunnen deze in tijden van schaarste hergebruikt worden? Hoe moeten we dit alles praktisch organiseren op de zorgeenheden? Het principe van de zorgeenheid als veilige bubbel gebruiken we nog steeds om de maatregelen op te enten. Ondertussen kwam er vanuit verschillende hoeken ondersteuning in de vorm van materialen: face-shields, alcoholgel, handschoenen, schorten, ….en bergen paaseitjes en ander lekkers. Waarvoor dank aan alle gulle schenkers.
Het zoeken naar beschermingsmaterialen door de Aankoopdienst bleef een moeilijk karwei. De prijzen van schaarse goederen gingen de hoogte in. Mondmaskers die vandaag aangekocht worden voor 0.08 euro werden verkocht voor 1 euro per stuk. In de auto onderweg naar huis belde John dat er vanuit OPZ Geel een bestelling voor FFP2 maskers in China geplaatst ging worden en of wij die ook aan het zoeken waren. Natuurlijk waren wij die aan het zoeken. En of ik direct kon zeggen hoeveel stuks we dan wel nodig hadden. Sommige bestellingen kwamen namelijk niet door omdat de leverancier zonder voorraad zat. We moesten weer verder zoeken. We konden steeds over voldoende materiaal beschikken, maar op een bepaald moment was de voorraadsituatie zeer kritiek.
Gelukkig is er geen besmette patiënt overleden. Het team van Ouderenzorg A heeft met de steun van medewerkers van andere teams de beste zorgen versterkt in moeilijke situaties. Ook de opnames in Acute Zorg 1 waren niet van de poes. COVID-19 maakte dat er zeer ernstig zieke patiënten gedwongen werden opgenomen. Opnieuw vereiste het veel flexibiliteit van het team van Acute Zorg 1 met ondersteuning vanuit de andere zorgeenheden om al deze kamerisolaties vlot te laten verlopen en iedereen de zorg te geven die nodig was.
En toen gingen we in een werkgroep nadenken over het exitplan. De cijfers zakten en we dachten dat het stilaan ging passeren. Het bleek maar een eerste golf te zijn…”