“Aan het begin van de COVID-19 crisis dacht ik dat het een slechte droom was en alles voorbij zou zijn als ik wakker werd. Helaas. Ik werd wakker, maar de pandemie bleef. Ook de rest van 2020. “ Rikka Van De Velde, arts van Acute zorg 1, zag hoe ook de patiënten van haar zorgeenheid te maken kregen met de gevolgen van COVID-19. “Het was voor iedereen nieuw, ook voor de artsen. We hebben geprobeerd om het zo goed mogelijk te doen voor de patiënten. Om toch behandeling op te kunnen starten. Hoe dan ook. Al was het telefonisch.” Gelukkig is onze campus groot en kon bijvoorbeeld (therapeutisch) wandelen wel.
Aan het begin van de lockdown vonden alleen gedwongen en dringende vrijwillige opnames plaats. En ook alleen maar met de nodige passende hygiëne-maatregelen. Na enkele weken mochten vrijwillige opnames weer, maar je merkte dat dat moeilijk was. Patiënten kwamen alleen als het niet anders kon. “Wie werd opgenomen moest in quarantaine. Dat was moeilijk. Patiënten waren niet fysiek ziek. We hebben geprobeerd die moeilijke tijd in isolatie zo goed mogelijk te overbruggen. Zo zijn zogenaamde quarantaineboxen gemaakt waarin spelletjes, boeken en tijdschriften zaten om de tijd goed mee door te brengen,” vertelt dr. Rikka Van De Velde.
Voor de artsen stond voorop dat patiënten en bewoners veilig behandeld zouden worden. Er werden regels opgesteld door de overheid, die net zo vaak werden herzien. “We moesten vooral de regels volgen. Achteraf denk ik wel eens dat ik streng ben geweest. Maar uiteindelijk mogen we er trots op zijn dat het aantal besmettingen op de campus is meegevallen. Ik ben trots op de patiënten en bewoners dat ze zoveel geduld en moed hebben gehad om met COVID-19 en de daarbij horende beperkingen te leven. Er is een hele tijd veel weggevallen voor hen.”